Haflingery i wielki powrót (chyba)

Hej, cześć i czołem!
Oryginalnym tytułem jak zwykle chciałam was poinformować że powracam do bloga (wszyscy szczęśliwi) i raczej będę tu często przez najbliższe 2 tygodnie. Co prawda rok szkolny w pełni, ale ja skorzystałam z życiowego szczęścia i 1.rozchorowałam się, 2.chodzę do gimnazjum, dzięki czemu mam wolne ponad 2 tygodnie (wliczając wielkanoc i egzaminy gimnazjalne). Na wstępie (shiiiiiit jak dawno tego tu nie było) chciałabym podziękować wszystkim moim wiernym czytelnikom, którzy mimo mojej 2 miesięcznej nieobecności wciąż pisali do mnie z pytaniami na temat mojej śmierci. Być może to dla niektórych przykra informacja, ale jeszcze żyję i bądź co bądź mam się całkiem dobrze.
A teraz przejdziemy do tematu: w czasie mojej nieobecności zdarzyło się bardzo dużo. Sammeh i Tati dalej nie ma (idk co się z nimi stało, jak ktoś ma jakieś info to niech się nim podzieli w komentarzach), a razem z nimi zniknął z ekranu kot. Szczerze mówiąc bardzo się cieszę z tego powodu, bo widok tej samej grafiki przez 2 lata jest w stanie nieco człowieka wnerwić. Oprócz tego, Thomas Rockwell znowu ma problemy (które prawdopodobnie rozwiązała mi już Kasia, więc nie opowiem wam o co chodzi), a Star Stable ma konto na spotify. Nie to, żebym miała z niego korzystać, bo ani nie jest to mój typ muzyki (starboy 4life) ani nawet cokolwiek do niej zbliżonego. Poza tym ostatnio nieco bardziej skłaniam się do soundclouda, bo prędzej czy później moje konto na sptf zniknie permanentnie (ktoś mi je zgłosił, trudno powiedzieć czemu).



Oczywiście nie byłabym sobą gdybym nie ominęła parady festiwalu szczęścia i prezentów od skrzata. Jak co roku zawsze składa się tak, że tego tygodnia albo nie mam internetu, albo za dużo lekcji, albo najzwyczajniej zapominam, a o wydarzeniu przypominam sobie po fakcie. Trochę to przykre, ale jakoś z reguły te parady są strasznie normickie. Często ostatecznie kończy się na tym, że przychodzi grupka 20 dziewczyn i żadnych zdjęć się nie da porobić bo te to kardashianki i stoją na środku przez 20 minut. NIE MAM NA TO C.Z.A.S.U

HAFLINGERY
Nie licząc faktu, że połowa graczy nie jest nawet w stanie poprawnie tego napisać (w tym ja) same w sobie średnio mi się podobają. Widząc wizualizację na stronie star stable przygotowałam się na coś bardziej w stylu Islandów, a w grze jedyne co znalazłam to podróbka podróbki kucyków Jorwik. Być może to wina koloru jaki wybrałam (a wybrałam tą noobowską pomarańcz), ale serio prezentują się słabo, i cóż (wybaczcie ironiczny wydźwięk), widziałam lepsze. Dużym plusem w ich przypadku jest to że są odporne na zimno, i fakt, że nie są takie drogie, bo -nie kłóćmy się- ostatnimi czasy im nowsze konie tym więcej kosztowały. 

Fajne jest także to, że ich ogon i grzywa mają całkiem niezłe animacje. U lipicanów była niezła bida, bo jedno pomachanie ogonem i już koniec przedstawienia. Tutaj co się nie zrobi to inna pozycja, dzięki czemu wreszcie, po tylu miesiącach starań, nie każde zdjęcie wyglądać będzie identycznie. 

I na koniec-pierwszy raz od wieków nowe wyposażenie. Znowu jestem biedna i nie mam jak szastać starkojnsami, ale zrezygnowanie z wersji allblack jest w moim przypadku ogromnym plusem. Przejeżdżając po moim blogu (jeśli się przypatrzycie) od ponad 6 miesięcy nie było posta bez czerni na pierwszym planie. Oczywiście nie mówię tutaj o postach z outfitami, ale zwykłymi, codziennymi, z Kaśką czy z let's play'ów. 
Stwierdziłam że załatwię sobie coś pod kolor morza w Forcie Pinta i jednocześnie sraczkowatego koloru drewnianych (no właśnie, co to..? Może mi ktoś powiedzieć?) domków (?). Nie jestem w stanie wam powiedzieć gdzie co kupiłam, ale jestem pewna że jedna wycieczka do JCP wystarczy na zakup całego stroju (nie licząc owijek, te są z półwyspu)

Na dzisiaj to tyle, trzymajcie się ciepło.

Wybaczcie że nie odpisywałam na komentarze, od dzisiaj sprawdzam wszystkie!

Do napisania,

Jula